Współczesne klaryski formują swoje życie na wzór swojej Matki św. Klary. Jest to życie oddane Bogu i poświęcone kontemplacji. Oto kilka szczególnych rysów tego powołania:

Ukrycie.
Pierwsze, co „rzuca się w oczy” – to życie w klauzurze. Miłość oblubieńcza domaga się wyłączności, zatem jak Klara chcemy oddać Bogu wszystko. Oddając Mu siebie na własność, pozwalamy, by On Sam Jeden zajmował całe nasze życie, jakby On zajął nasze miejsce. Stąd zamiast naszego działania, pozwalamy, by działali inni, a my chcemy, aby Jezus był dostrzegany. Wszystkie nasze prace wykonujemy jedynie pod czułym okiem Niebieskiego Ojca, nie pragnąc chwały innej niż Jego, służąc Mu z czystą intencją oraz wykonując najprostsze prace niezbędne do prowadzenia ubogiego życia.

Ewangelia.
Najgłębszym wymiarem naszego powołania jest zachowywanie Ewangelii: tego pragnęła św. Klara i tego nauczył ją św. Franciszek. Żyjemy nieustannym słuchaniem Boga, który pragnie nawiązać kontakt z człowiekiem. Słowo stało się Ciałem. To Słowo pragniemy zgłębiać i kontemplować.

Eucharystia i adoracja.
Nieustannie oddawać Bogu chwałę w modlitwie i wstawiać się za całym światem jest naszym podstawowym zadaniem. Bóg najbliższy człowiekowi i najrealniej obecny jest wśród nas w Przenajświętszych Postaciach Ciała i Krwi Chrystusa Pana. Na kolanach przed Tabernakulum szukamy Jego Oblicza.

Maryja Niepokalana.
To Ona – Dziewica Najczystsza i ukryta w domku Nazaretańskim jest niedoścignionym wzorem dla każdej z nas, wskazując nam, jak bardzo istotne jest zjednoczenie swojego serca z Sercem Jezusa, i jak wielkie ma to znaczenie dla dobra duchowego całego Kościoła.

Miłość Krzyża.
Miłość zawsze wiąże się z ofiarą, zatem i my uczymy się miłować to, co trudne, co jest wyrzeczeniem i zaparciem się siebie. Umiera w nas „stary człowiek” razem z Jezusem na Krzyżu, a wtedy w sercach rodzi się pokój i radość Zmartwychwstałego. Ponadto wszystkie nasze codzienne trudy i zmagania łączymy z ofiarą Jezusa, w ten sposób uczestnicząc w misji odkupienia świata razem ze Zbawicielem.

Wspólnota.
Zebrane i powołane przed jednego Mistrza jednoczymy się we wspólnym szukaniu Boga. Uczymy się kochać miłością siostrzaną i ubogacamy się różnorodnością.

Imię KLARA oznacza „Jasna, czysta”, więc każda klaryska chce być tą, która niesie światłość, przez którą można oglądać przeczyste Oblicze Boga. Im bardziej w głąb powołania klariańskiego, tym bardziej klaryska jest jakby „przezroczysta” – „Już nie ja, ale Chrystus”!